Catwoman – 2- Nie ma lekko

O tym, że nie ma lekko, wie każdy student, któremu przyszło wstać bardzo wcześnie, na przykład o 12 rano i pójść na obowiązkowe zajęcia po suto zakrapianej imprezie. Ekipa odpowiedzialna za drugi tom Catwoman – Ed Brubaker (scenariusz) i Cameron Stewart (rysunki) – postanowiła w ekstremalnej formie przedstawić jak bardzo ciężkie jest życie. Jeśli sądzisz, że podjęcie wysiłku intelektualnego na kacu jest szczytem możliwości, Nie ma lekko wyprowadzi cię z błędu.

Catwoman żyje!

Do niedawna uznana za zmarłą Selina Kyle wraca do Gotham. Nie jest pewna kim jest ani co chce dalej robić. Postanawia więc oddać co nieco lokalnej wspólnocie i zdobyte nielegalnie fundusze przeznacza na budowę kompleksu na użytek społeczny. Bezpłatna przychodnia i centrum dla młodzieży East Endu mają pomóc mieszkańcom i uchronić ich od zejścia na złą ścieżkę. Niestety Selina nie wzięła pod uwagę jednej rzeczy. Wszystkie czyny mają swoje konsekwencje. W przypadku Catwoman te będą szczególnie surowe dla niej i jej najbliższych, nie można bezkarnie okradać mafii.

Catwoman. Nie ma lekko koncentruje się na życiu Seliny i konfliktach spowodowanych byciem Catwoman jednocześnie. Co dzieje się w psychice człowieka, który co wieczór przywdziewa maskę? Jak poradzić sobie z faktem, że decyzje podejmowane przez Catwoman bezpośrednio rzutują na życiu SelinyKyle? Centralną częścią komiksu nie jest jednak samo opisanie zjawiska podejmowania trudnych wyborów. Twórcy znacznie więcej czasu poświęcają na proces radzenia sobie z konsekwencjami tychże.

Głównymi bohaterami tego albumu są relacje międzyludzkie. Skomplikowany trójkąt między Batmanem, Catmowan i Slamem. Pełen wsparcia, ciepła i wzajemnego zrozumienia związek Holly i Karon. Siostrzane więzi, łączące Selinę i Maggie, a także w pewnym sensie Selinę i Holly. W odróżnieniu od Na tropie Catwoman, w Nie ma lekko nie dzieje się wiele. Czy może raczej dzieje się wiele, ale bardzo krótko. Kiedy akcja ostyga, bohaterowie muszą uporać się z tym, co z niej wynika.

Nie ma lekko to nie tylko świetna fabuła. To także uczta dla oka. Cameron Stewart nie odszedł za daleko od stylu DarwynaCooke’a, którego ilustracje mogliśmy podziwiać w pierwszym tomie. Prawie 400 stron właściwiej historii i dodatków dostarczą wiele przyjemności i, biorąc pod uwagę jakość wydania, nie nadwyrężą portfela.

Drugi tom przygód Kobiety Kota to nie historia dla miłośników szybkich zwrotów akcji. To brutalna i bezlitosna opowieść o tym, że nawet jeśli zawsze spadasz na cztery łapy jak kot, rzeczywistość odciska swoje piętno.

Izabela Julke