Smacznego proszę Wilka! – wilczy artykuł nr 3

Uwielbiałem spędzać wakacje u babci, mimo że było to niespełna 1,5 kilometra od mojego rodzinnego domu. Seniorka, też z domu wilk, dbała aby w żołądku nie było pusto. Właściwie nikt tak nie dbał, no chyba, że jej odpowiedniczka z drugiego rodu. Los tak chciał, że obie starsze panie miały na imię Genowefa. Miano, które w dzisiejszych czasach nie jest spotykane. Obie z uśmiechem przygotowywały swoje smakołyki, wyciągając ręką łyżkę, wołały radosnym spojrzeniem – Smacznego, proszę Wilka!

Smacznego proszę wilka

Pamiętacie, jak wypadały wam mleczne zęby? Przypominam to sobie jak przez mgłę. Dużo bardziej realnie wspomnienia przywodzą mi sny o wypadaniu uzębienia. Czuję, jak się ruszają pod dotykiem języka. Obracają się, a następnie luzują ostatecznie i opuszczają jamę ustną. Okropieństwo! Zdarzyło mi się jednak utracić też stałe zęby. Natura obdarowała mnie chorobą przyzębia, co oznacza, że traci się zdrowe ząbki poprzez chorobę kości. Ot, ironia losu, wszyscy chorujący na próchnicę chcieliby mieć takie zęby jak ja, ale sam nie mogę ich mieć, bo nie mają się czego trzymać. W tym miejscu pozdrawiam moją doktor periodontolog, która nauczyła mnie mnóstwa mądrych terminów, takich jak zabieg pogłębienia przedsionka. Wypadaniem zębów zaczyna się też inny dramat. Ten opisany przez Martę Guśniowską w Smaczego, proszę wilka!

Zdecydowanie moja ulubiona okładka albumu muzycznego to ta zdobiąca trzeci CD norweskiego Ulver (nazwę grupy tłumaczy się jako Wilki, nie mylić z grupą Roberta Gawlińskiego). Ciemna postura wilka zgięta w pokłonie przed lśniącą tarczą Księżyca. Taki romantyczny obraz okrywa jeden z surowszych materiałów muzycznych, jakie dane było mi wysłuchać w swoim życiu. Ostre niczym brzytwa riffy gitarowe, w większości w tonacjach molowych. Łoskot perkusji i wtórujący im skrzek tak zwanego wokalisty. O co w tym chodzi? Może właśnie o strach, obawę przed utratą, lęk przed umieraniem. Gdzie idą wilki po śmierci? Autorka Smacznego, proszę wilka, odpowiada. Stają się plamką na księżycu! Przyglądaliście się kiedyś jego tarczy? Zauważyliście, że na jego powierzchni coś mruga? Zgadza się, to jeden ze zmarłych wilków!

Czas na komiks(?)

Cóż, muszę się wam przyznać. Smacznego, proszę wilka, nie jest komiksem. Właściwie wypadałoby nazwać tę pozycję książką. No, z kilkoma ilustracjami, które stworzyła Jaga Słowińska. No, ale jakie są to obrazy, chciałoby się zakrzyknąć, mimo że jest ich tylko kilka. Ostre, wyraźne, skrojone na miarę wilczego charakteru. Jakiego, tak naprawdę, wypadałoby się spytać. Wykutego w oparach samotności spowodowanej przez zbyt ostre cechy charakteru. Takie, które każą trzymać się innym z daleka. Z drugiej strony, ostre kreski wypełnione są czasem akwarelowymi barwami, między którymi amarantowy (nie mylić z różowym) nie boi się pokazać. Popatrz! Motylek! I drugi, i znowu drugi (wołam, widząc trzeci). I drugi (widząc kolejne)!

Głodny jak wilk

Dochodzimy do sedna sprawy. Czy to nie o spożywanie chodziło w klasycznej bajce o Czerwonym Kapturku? Ostatnio rozważałem, że konsumpcja zagoniła nas za daleko, głównie przez galopujący dobrobyt. Daleki jestem od stwierdzenia, że ludzie (nie wilki) mięsa nie powinni spożywać. Może prędzej posililiby się marchewką. Proces mający za zadanie dostarczenie energii i podstawę do egzystencji przeistoczył się w mechanizm sam siebie napędzający. Porozciągane żołądki wołają, aby znowu je napełniać i to najlepiej byle czym. Byle prędzej, byle szybciej, byle więcej cukru, albo przynajmniej soli. Wszystko w eksplozji smaku i kalorii.

Czy to już koniec?

W ostatnim roku straciłem parę zębów, trzeba się przyjrzeć aby to zauważyć. Czy to ten fakt, czy może ilość ziaren, która przesypała się w mojej klepsydrze. Dużo bardziej przyglądam się potrawom, które spożywam i nie, nadal potrzebne mi są trójki. Chętniej natomiast sięgam po zieloną fasolkę albo sałatki zdobione przez roszpunkę. Marta Guśniowska ma dla wszystkich wilków znakomicie bardziej smakowite przesłanie. Wiecie, co ma najbardziej znakomity smak na całym świecie? Otóż jest to przyjaźń! Jak prosto by to nie brzmiało. Jest możliwa, nawet na tak surrealnym poziomie, jak drapieżnik i jego ofiara. Czytaj, wilk i zając.

Sylwester

Do tej pory w wilczym cyklu ukazały się artykuły:

1. Człowiek Wilk
2. To nie jest las dla starych wilków
3. Smacznego proszę wilka
4. Rufus. Wilk w owczej skórze
5. Wilcze imperium
6. Wilczyca
7. Pan Kawalarz Wilk
8. Wilcze sny
9. Synowie Białego Wilka
10. Wilk (z szuflady)
11. Noc wilczej strzelby
12. Wilki i koźlęta
13. Serce wilka
14. Jego wilczy sekret
15. Śladem białego wilka
16. Szósty rewolwer. Tom 5. Zimowe wilki
17. Zima wilka
18. Samotny wilk i szczenię. Tom 1. Szlak śmierci
19. Wilki w ścianach
20. Wilcze dzieci
21. Ognisty wilk w Smallville
22. Wilczyce deszczu
23. Dwa małe wilczki
24. Borka i Sambor. Wilki
25. Błękitna jaszczurka. 4. Uśmiech wilka
26. To nie jest BICEPS dla starych wilków
27. WILK
28. Czerwone wilczątko
29. Król Wilków
30. Tetfol. 1. Syn wilka
31. Lisica i wilk
32. Lux in tenebris. 2. Wilcza gontyna
33. Wilczyca i czarny książę. Tom 1
34. Yakari. W krainie wilków. Tom 8
35. Kapitan Kloss. Gruppenführer Wolf
36. Królewska Krew. Tom 3. Wilki i królowie
37. Wilki. Historie prawdziwe
38. Samotny wilk i szczenię. Tom 1 (nowa edycja od Hanami)
39. Wydział 7. Wilki. Zeszyt 10
40. Adaptacje literatury, Biały kieł
41. Dwa gwoździe. Tom 2 (Telefon do piekła, Matka wilków)
42. Samotny wilk i szczenię. Tom 2
43. Elryk. Biały wilk. Tom 3
44. S/N (wilk z S/N)
45. Samotny wilk i szczenię. Tom 3
46. Lupus. Tom 1
47. Podziemny krąg. Wilk w matni
48. Beastars. Tom 1
49. Wiedźmin. Ballada o dwóch wilkach. Tom 7
50. Wilcze doły
51. Samotny wilk i szczenię. Tom 4
52. Wolfhunt. Zguba
53. Wilki z Nowego Meksyku
54. MUTE – ON/OFF (Wolf)
55. Samotny wilk i szczenię. Tom 5
56. Wilk morski
57. Alpha. Zapłata dla wilków. Tom 3
58. Samotny wilk i szczenię. Tom 6
59. Anne Bonny. Wilczyca z Karaibów. Tom 1
60. Wilki, śpijcie dobrze