Wilcy pode drzwi podleźli! – wilczy artykuł nr 70
„Wilcy pode drzwi podleźli!” to króciutki, ośmiostronicowy komiks ufundowany przez fanów Jana Hardego podczas zbiórki urodzinowej Jasia Kwiatkowskiego. Komiksy z tego uniwersum znam dość słabo i za bardzo nie pamiętam, skąd ten komiks mam, ale że wpadł mi w ręce akurat, gdy potrzebowałem czegoś krótkiego na komiksowo wilcze świętowanie pełni księżyca. Oto jest!


Co w artykule?
Atak wilków
Tematem głównym jest wyobraźnia. Młody Jasiu wypasa krowę Mućkę; ten, kto ma wybujałą wyobraźnię, nie nudzi się sam ze sobą, nawet gdy nie ma do roboty nic więcej, niż patrzeć się na mielącą żuchwą mlekodajkę. Chłopak siedzi sobie przy powalonym drzewie i bawi się dwoma zabawkami, którym można się przyjrzeć na końcu komiksu. Jedna to wystrugany z drewna Hardy drwal. Druga to potwór z innego świata, przypominający konar wkręcony w tajemniczą nakrętkę. Może nawet z „metalu, który nie istniał”.


Wkrótce, bo na dole pierwszej strony, na Mućkę napada komando czarnych wilków i dostajemy ładnego splasha z nieco dziecinnymi kolorami, no bo niebo tak niebieskie nie jest, a słońce nie jest żółte. Za to wilki wyglądają upiornie i demonicznie, siejąc skojarzenia ze śliniącym się Venomem. Dalej znajdziecie kadr z paszczy jednego z wilków, bardzo mocno przypominający ujęcie znad jęzora Venoma skaczącego w stronę Ghost Ridera w miniserii „Spirits of Venom”, którą TM-Semic przedrukowało w numerach 5 i 6/94. Adam Kubert na łamach „Spirits of Vengeance” tworzył kapitalne grafiki, a kadr z japy symbionta to coś tak rozpoznawalnego, że do tej pory nie widziałem czegoś podobnego. Kijuc najwyraźniej też polubił ten numer Spider-Mana.
Oczytany
Jasiu dyskutuje chwilę z wilkami i wysuwa między innymi takie spostrzeżenie: „Znam bajkę o Czerwonym Kapturku! Wiem, jak potraficie kłamać.” No fakt, wilki w literaturze często przedstawiane są jako mordercze, wręcz demoniczne bestie, ale im więcej o nich czytam, zwłaszcza książek przyrodniczych pisanych przez ludzi zajmujących się opieką nad zwierzętami, tym bardziej obraz wilków zmienia się w mojej głowie. Owszem, są to dzikie zwierzęta, ale żyjące w rodzinach, a nie w watahach, i boją się człowieka, zamiast atakować bez powodu.


Niemniej u Kijuca znajdziemy te stereotypowe wilki, które nie dość, że są głodne i łakną krwi, to jeszcze podchodzą pod same drzwi. Niezbyt odpowiada mi taki obraz tych zwierząt, niemniej sekwencja ataku jest wykonana świetnie, aż czuć manewr okrążający, a zwieńczona jest wspomnianym kadrem z paszczy. Po niej następuje całostronicowa ilustracja z lewym sierpowym, czy właściwie siekierkowym. Szczerze, jak na tak krótki komiks, to całkiem sporo tych splashy.
Muzykanci z… Podlasia?
A, no i słowo o okładce, bo wilki stojące na swoich plecach to ewidentne nawiązanie do „Muzykantów z Bremy”, baśni Braci Grimm. Zwierzęta poszukujące nowego domu dotarły do samotnej chaty, w której ucztowali zbójnicy. Wspólne działanie zwierzaków wystraszyło okrutników… i żyli wszyscy długo i szczęśliwie. Czy tak też jest w komiksie Kijuca? No nie, bo z tej przygody to wilki wyszły bardziej przestraszone niż mieszkańcy domku.


Ach, no i jest jeszcze wątek samolotu, który niby zapowiada dalszy ciąg przygód, ale mnie kojarzy się z żartem o Podlasiu, sugerującym, że w regionalnej gwarze na samolot mówi się „łłłłłłłoooooooooo”. Ja lubię, ale nie wszystkich to śmieszy. „Wilcy pode drzwi podleźli” to komiksowa ciekawostka, raczej trudno dostępna, ale całkiem zgrabna i przywołująca dobre wspomnienia, zwłaszcza z lektury starych „Spiderów”.
Wydawnictwo: Materia Komiks
Scenariusz i rysunki: Jakub Kijuc
Litery: Dzisięciolatek!
Pierogi ze skwarkami: mama Janka
Postać Piotrka Odwagi wymyśliła: Maja Kijuc
Oprawa: miękka
Stron: 8
Do tej pory ukazały się:
- Człowiek Wilk
- To nie jest las dla starych wilków
- Smacznego proszę wilka
- Rufus. Wilk w owczej skórze
- Wilcze imperium
- Wilczyca
- Pan Kawalarz Wilk
- Wilcze sny
- Synowie Białego Wilka
- Wilk (z szuflady)
- Noc wilczej strzelby
- Wilki i koźlęta
- Serce wilka
- Jego wilczy sekret. Tom 1
- Śladem białego wilka
- Szósty rewolwer. Tom 5. Zimowe wilki
- Zima wilka
- Samotny wilk i szczenię. Tom 1. Szlak śmierci
- Wilki w ścianach
- Wilcze dzieci
- Ognisty wilk w Smallville
- Wilczyce deszczu
- Dwa małe wilczki
- Borka i Sambor. Wilki
- Błękitna jaszczurka. 4. Uśmiech wilka
- To nie jest BICEPS dla starych wilków
- WILK
- Czerwone wilczątko
- Król Wilków
- Tetfol. 1. Syn wilka
- Lisica i wilk
- Lux in tenebris. 2. Wilcza gontyna
- Wilczyca i czarny książę. Tom 1
- Yakari. W krainie wilków. Tom 8
- Kapitan Kloss. Gruppenführer Wolf
- Królewska Krew. Tom 3. Wilki i królowie
- Wilki. Historie prawdziwe
- Samotny wilk i szczenię. Tom 1 (nowa edycja od Hanami)
- Wydział 7. Wilki. Zeszyt 10
- Adaptacje literatury, Biały kieł
- Dwa gwoździe. Tom 2 (Telefon do piekła, Matka wilków)
- Samotny wilk i szczenię. Tom 2
- Elryk. Biały wilk. Tom 3
- S/N (wilk z S/N)
- Samotny wilk i szczenię. Tom 3
- Lupus. Tom 1
- Podziemny krąg. Wilk w matni
- Beastars. Tom 1
- Wiedźmin. Ballada o dwóch wilkach. Tom 7
- Wilcze doły
- Samotny wilk i szczenię. Tom 4
- Wolfhunt. Zguba
- Wilki z Nowego Meksyku
- MUTE – ON/OFF (Wolf)
- Samotny wilk i szczenię. Tom 5
- Wilk morski
- Alpha. Zapłata dla wilków. Tom 3
- Samotny wilk i szczenię. Tom 6
- Anne Bonny. Wilczyca z Karaibów. Tom 1
- Wilki, śpijcie dobrze
- Szary wilk. Panzerkampfwagen VIII Maus
- Wilk, który się zgubił
- Samotny wilk i szczenię. Tom 7
- „Podręcznik dla Superbohaterów. Część 4. Wilk nadchodzi”
- Conan Barbarzyńca. Kolekcja. Prawo wilków. Tom 52
- Samotny wilk i szczenię. Tom 8
- Wędrówek kilka Czerwonego Wilka
- Thorgal. Louve. Tom 1. Raissa
- Jego wilczy sekret – seria










