Samotny wilk i szczenię. Tom 6 – wilczy artykuł nr 58

Przyznam się, że nie śpieszę się z tą serią. Niech wędrówka po przepięknych terenach feudalnej Japonii trwa jak najdłużej. Zresztą Ogami Ittō pchając swój wózek z trzyletnim synem też się nigdzie nie śpieszy. „Samotny wilk i szczenię. Tom 6” to kolejny ponad 400 stronicowy grubasek, tym razem zielony jak wiosna (bo wiosnę zwiastował, ukazał się w lutym), w sprzedaży jest już siódemka i pewnie niedługo będzie następny. Jak mówiłem, nie śpieszy mi się, a że po następne tomy od Hanami sięgnę, jest tak pewne, jak miecz spadający na przeciwników głównego bohatera.

Niekończąca się… podróż

Rozdział 42 o tytule „Nieskończona ścieżka Sześciu Dróg” sugeruje, że z samotnym wilkiem to tak właśnie będzie. Jego przygody będą się ciągnęły bez końca. Zupełnie nie miałbym za złe, ta manga Koike i Kojimy wygląda świetnie, każdy rozdział na początku każdej historii jest dodatkowo cieniowany, co zwyczajnie wygląda świetnie, zwłaszcza przy krajobrazach niezurbanizowanej Japonii, aby później przejść płynnie na ostrą, czarno białą wersję. Czarne strony zastosowano przy retrospekcjach, w tym tomie tylko raz, by poznać opowieść złodzieja uciekającego po dachach (jestem przekonany, że w Usagim była postać podobnego kalibru, a jak wiadomo Sakai czerpał inspiracje z „Samotnego wilka”), który to chce wynająć tytułowego zabójcę na zlecenie.

Z tym że „Nieskończona ścieżka Sześciu Dróg” to historia podejmująca wątek, jak to wszystko się zaczęło. Czemu tak wprawny samuraj zmuszony został do wędrówki i czemu naraża swojego syna na niebezpieczeństwo i odziera z podstawowego dobra, jakim jest dom. Autorzy ujawniają powoli spisek wprowadzany powoli, sukcesywnie i bardzo skutecznie. Nawet odczytując prawidłowo znaki Ogami Ittō nie mógł się cofnąć, musiał ulec knowaniom potężnego rodu Yagyū, który upatrzył sobie rolę rządowego kaishakunina, czyli asystenta przy rytualnych samobójstwach.

Nie nudzi się

Mógłbym czytać te serię do końca swojego życia, chociaż wiem, że edycja Hanami zaplanowana jest na 20 tomów, więc przygoda samotnego wilka i jego synka ewentualnie dojdzie do finału. W szóstym tomie wyłowić można nikłą niteczkę, pokazującą do czego to wszystko dąży, ale pojawia się jako przelotna myśl, niczym podmuch wiatru, poruszający gałęziami, szybko ucicha, a wszystko wraca do wcześniejszego stanu. Główny bohater zimno i po cichu godzi się na taki stan, jak będzie okazja to coś w swoim życiu zmieni, ale przedtem muszą zostać odkryte wszystkie karty, a zwłaszcza to, o co chodzi rodowi Yagyū.

Nie brakuje scen dynamicznych pojedynków, w których zobaczyć można różnych wojowników władających starożytną białą bronią (mieczy jak najbardziej nie brakuje) przelatujących przez kadry, czy czasem nawet całe strony. To się nie nudzi, bo każda taka akcja jest przeprowadzona z rozmysłem i w bardzo ciekawy sposób. Postacie wchodzą na scenę w różnych okolicznościach, co pokazuje choćby scena otwierająca szósty tom, w której zobaczyć można Daigoro opróżniającego się w przydrożnych krzakach. Zwyczajna sytuacja? Zdaje się, że tak, ale to co wydarza się po niej układa się w ciąg sprawiający wrażenie przemyślanej i zaplanowanej akcji.

Ach, ci samurajowie

Z jednej strony od zawsze podobała mi się postawa samurajów. Honorowa, sztywna, nie uginająca się pokusom zdobycia zbędnej chwały. Trochę tak jak z tymi samotnymi jeźdźcami z Dzikiego Zachodu działających na słabo strzeżonych terenach, wyłapujących wszelkiego rodzaju ścierwo psujące społeczeństwo. Z drugiej jednak strony postawa, w której ktoś dla dobra ogółu gotowy jest na największe poświęcenie i to tylko w imię kodeksu, który przestrzegany jest przez nielicznych coraz bardziej wydaje mi się odklejony od rzeczywistości. Nikt nie chce ginąć, tylko po to, by historyjka, co to się tu przed chwilą wydarzyło była transparentna i nie do podważenia, a w wyniku czego honor głowy klanu mógłby być zachowany.

Podobnie jest w prezentowanej tu relacji ojcowskiej. Oczywiście zdaję sobie sprawie z fali nadopiekuńczości, ale w tym przypadku mówimy o bardzo twardym wychowaniu, Daigoro często zostaje sam, a w pewnym momencie się podtapia i musi sobie jakoś poradzić. Oczywiście swoich synów bym tak nie potraktował, ale czasem przydałoby się im ciut twardszego wychowania, bo życie nie zawsze jest kolorowe. Niemniej i tak ich rozpieszczam, może głównie dlatego, że w dzieciństwie nie miałem lekko.

„Samotny wilk i szczenię” to seria dla dorosłych, przemocy jest dużo, krew się leje wiadrami, na szlakach dochodzi do rabunków, zdarza się, że ktoś zmuszony jest do prostytucji, dochodzi też do gwałtów. Nadal dzieciaki można wprowadzać w klimat samurajów i tu służy wspomniany wcześniej Usagi. Krew co prawda też się leje, ale nic poza tym, a klimat feudalnej Japonii w zasadzie ten sam. I to wszystko na dziś, zajrzyjcie tu za miesiąc, aby znowu uczestniczyć w poszukiwaniu wilków w komiksach.

Do tej pory w wilczym cyklu ukazały się:

1. Człowiek Wilk
2. To nie jest las dla starych wilków
3. Smacznego proszę wilka
4. Rufus. Wilk w owczej skórze
5. Wilcze imperium
6. Wilczyca
7. Pan Kawalarz Wilk
8. Wilcze sny
9. Synowie Białego Wilka
10. Wilk (z szuflady)
11. Noc wilczej strzelby
12. Wilki i koźlęta
13. Serce wilka
14. Jego wilczy sekret
15. Śladem białego wilka
16. Szósty rewolwer. Tom 5. Zimowe wilki
17. Zima wilka
18. Samotny wilk i szczenię. Tom 1. Szlak śmierci
19. Wilki w ścianach
20. Wilcze dzieci
21. Ognisty wilk w Smallville
22. Wilczyce deszczu
23. Dwa małe wilczki
24. Borka i Sambor. Wilki
25. Błękitna jaszczurka. 4. Uśmiech wilka
26. To nie jest BICEPS dla starych wilków
27. WILK
28. Czerwone wilczątko
29. Król Wilków
30. Tetfol. 1. Syn wilka
31. Lisica i wilk
32. Lux in tenebris. 2. Wilcza gontyna
33. Wilczyca i czarny książę. Tom 1
34. Yakari. W krainie wilków. Tom 8
35. Kapitan Kloss. Gruppenführer Wolf
36. Królewska Krew. Tom 3. Wilki i królowie
37. Wilki. Historie prawdziwe
38. Samotny wilk i szczenię. Tom 1 (nowa edycja od Hanami)
39. Wydział 7. Wilki. Zeszyt 10
40. Adaptacje literatury, Biały kieł
41. Dwa gwoździe. Tom 2 (Telefon do piekła, Matka wilków)
42. Samotny wilk i szczenię. Tom 2
43. Elryk. Biały wilk. Tom 3
44. S/N (wilk z S/N)
45. Samotny wilk i szczenię. Tom 3
46. Lupus. Tom 1
47. Podziemny krąg. Wilk w matni
48. Beastars. Tom 1
49. Wiedźmin. Ballada o dwóch wilkach. Tom 7
50. Wilcze doły
51. Samotny wilk i szczenię. Tom 4
52. Wolfhunt. Zguba
53. Wilki z Nowego Meksyku
54. MUTE – ON/OFF (Wolf)
55. Samotny wilk i szczenię. Tom 5
56. Wilk morski
57. Alpha. Zapłata dla wilków. Tom 3
58. Samotny wilk i szczenię. Tom 6
59. Anne Bonny. Wilczyca z Karaibów. Tom 1
60. Wilki, śpijcie dobrze